Huidige stand van zaken kwallificatie WK 2010 in Zuid-Afrika:

1. Paraguay 8-17 (+10)
2. Brazilië 8-13 (+7)
3. Argentinië 8-13(+6)
4. Chilie 8-13 (+1)
5. Uruguay 8-12 (+10)
6. Colombia 8- 10 (-3)
7. Ecuador 8-9 (-4)
8. Venezuela 8-7 (-4)
9. Peru 8-7 (-11)
10. Bolivia 8-5 (-12)

Programma:

11-10-2008/12-10-2008

Argentinië - Uruguay
Colombia - Paraguay
Bolivia - Peru
Venezuela - Brazilië
Ecuador - Chilie

14-10-2008/15-10-2008

Bolivia - Uruguay
Paraguay - Peru
Chilie - Argentinië
Venezuela - Ecuador
Brazilië - Colombia

Waarom zou je dat willen, El Lute?

Ach, dat valt wel mee. Nederland heeft het nog veel makkelijker, want die komen geen enkele degelijke tegenstander tegen. Ik schat bijvoorbeeld landen als Uruguay, Colombia, Ecuador en Paraguay toch hoger in dan Noorwegen en Schotland.

Basile gaat weg, zag ik net op de TV.
Was inderdaad een slechte wedstrijd, maar iedereen verliest toch wel eens?

De 3 namen die nu genoemd worden zijn op nummer van importancia:

1. Baptista (zou te achterlijk voor woorden zijn)
2. Simeone (River Plate)
3. Russo (Technico San Lorenzo en koploper)

Denk zelf dat geen van deze 3 gaat worden. Alle 3 niet geschikt ervoor.
Daarnaast hebben ze 5 maanden voor de volgende fecha.
Zet men geld op Bianchi.

Ik denk dat het Sergio Batista gaat worden, El Lute.

Ronaldo nog niet fit genoeg voor nationale team

Bron: culemborgsecourant.nl

Ronaldo voelt zich nog niet fit genoeg voor een rentree in het Braziliaanse nationale elftal. Vanwege zijn goede optreden bij zijn club Corinthians zette bondscoach Carlos Dunga eerder deze maand de deur open voor een terugkeer van de aanvaller. ,,Het gaat iedere dag beter, maar ik ben nog niet sterk genoeg om weer voor de nationale ploeg te spelen'', zei de 32-jarige Ronaldo.

De oud-PSV'er keerde bij Corinthians met succes terug op het veld na een knieoperatie. Hij zou wel graag willen meedoen aan het wereldkampioenschap volgend jaar in Zuid-Afrika. ,,Dat zou fantastisch zijn als ik mezelf bij het WK nog een keer op internationale podium kan tonen. Ik ga er daarom hard aan werk om snel nog beter in vorm te komen.''

'WK-finale moet einde aan trauma maken'

Bron: Voetbal International

Het was woensdagmiddag en het waaide in Rio de Janeiro. In zijn zwaarbewaakte appartement zat oud-wereldkampioen Mário Zagallo (foto) op de bank. Hij vertelde over de WK-finale van 1950. Brazilië-Uruguay, 1-2. Hij keek er nog steeds een beetje zorgelijk bij.

Die zondag in 1950 stond heel Brazilië in de startblokken voor een volksfeest. Totdat doelman Moacir Barbosa zich verkeek op een schot in de korte hoek en zo in het eigen Maracanã-stadion de wereldtitel verspeelde.

Het zou hem nooit meer worden vergeven. De doelpalen waartussen hij zijn flater beging, werden later omgezaagd en door twee grapjassen bij hem thuis afgeleverd. Barbosa kon er niet om lachen. Zijn loopbaan was verwoest. Op straat werd hij uitgejouwd en kinderen spuugden naar hem. Het zou nooit meer veranderen.

Nog in 1993 stuurden bondsofficials hem weg bij een trainingskamp van het nationale elftal. Ze waren ervan overtuigd dat hij ongeluk bracht. Barbosa was een paria geworden. Het bracht hem een halve eeuw na zijn flater tot zijn beroemdste uitspraak. 'In dit land is de maximumstraf dertig jaar', zei hij toen, 'maar ik heb er al vijftig jaar op zitten.'

Mário Zagallo stond als dienstplichtig militair op de tweede ring, toen Barbosa de fout van zijn leven beging. Hij herinnerde zich vooral de stilte die intrad. Het was alsof alle mensen in het Maracanã zich gelijktijdig realiseerden dat er een nationaal trauma was geboren. Toen ik vroeg of hij had gehuild, keek Mário Zagallo me verbaasd aan.

'Natuurlijk heb ik gehuild', zei hij, 'Wat dacht je dan? Iederéén heeft gehuild.' Hij wees naar de grijze haartjes op zijn onderarmen. Ze stonden recht overeind. Het zat allemaal nog heel diep. Anderhalve week geleden was Mário Zagallo wéér in het Maracanã. Ditmaal was de stemming beter. Het stadion had de WK-finale van 2014 toebedeeld gekregen. Het werd er gevierd alsof de cup al binnen was. Dat had alles met de blunder van Barbosa te maken. 'Eindelijk kan de stilte van Maracanã worden doorbroken', jubelden de Braziliaanse kranten. Het einde van een trauma leek in zicht.

Ook Mário Zagallo zag het al voor zich. Als eregast in het reusachtige stadion, sprak hij de wens uit dat hij het allemaal nog mag meemaken. De oude linksbuiten is 77 jaar oud. Een nogal ironische speling van het lot bracht ook Moacir Barbosa na zijn geknakte voetbalcarrière terug in het Maracanã, maar niet als eregast. Twintig jaar lang werkte hij er in alle anonimiteit op de administratie. Zijn bescheiden bureau was maar een steenworp verwijderd van het veld waar zijn leven was verwoest.

Als over vijf jaar de tweede WK-finale erop wordt gespeeld, zal hij er niet meer bij zijn. Moacir Barbosa stierf in 2000. Berooid, eenzaam en door alcohol aangetast werd hij dood aangetroffen in het gehucht Praia Grande, vlak bij São Paulo. Een dag later werd de vervloekte doelman op het eerste het beste kerkhof begraven. Het was er niet druk.