Ik was dertien jaar oud, kwam net terug van een meivakantie in Duitsland en keek in de sporthal naar Ajax. NAC Breda kwam destijds langs in de Amsterdam ArenA. NAC-thuis is geen affiche om naar uit te kijken, maar die dag wel. Sneijder en Ibrahimovi? maakten de goals, Ajax won met 2-0 en kon het negenentwintigste landskampioenschap vieren. De laatste titel uit Ajax’ clubhistorie.

Destijds ging ik misschien vier of vijf keer naar Ajax, tegenwoordig ligt dat totaal anders. Gisteren was ik getuige van een van de meeste belabberde wedstrijden van het seizoen. Na een lange buscombi richting Breda, een misselijkmakend eerste half uur, slordig spel, slome buitenspelers, steekballen achter de man, het weggeven van kansen en het ontvangen van het kenmerkende spreekkoor ‘Alweer geen kampioen’ konden 750 supporters weer op huis aan.

Aan de ene kant denk je aan de jonge ploeg. Waarom? NAC Breda, wat het van fysieke kracht moet hebben, kreeg een opponent dat klaar was voor de slacht. Anita werd keer op keer weggezet, Eriksen kon niet opboksen tegen de kracht van de Brabanders en over Bakircioglü wil ik geen enkel woord vuil maken. Met een Van der Wiel die totaal uit vorm is op rechts en een uitpuberend ‘rappertje’ op links werd Ajax op de flanken totaal overlopen. Eerlijk gezegd vraag ik me af wat deze mannen, pardon kills, aan het doen zijn. Twitteren, hyven, rappers wegpessen, rappen en weet ik veel wat. Waar is de trots en motivatie? Echt aandacht voor hun sport lijkt ver. Van der Wiel noemt zijn club zelfs Jaxie, dan begin ik met mijn oren te klapperen.

Ook Emanuelson was niet de Emanuelson die hij begin november was. Tegen AZ en Feyenoord dacht ik eindelijk dat hij volwassen was geworden. Hij haalde een topniveau en was een genot voor het oog. Gisteren was het echter de Emanuelson van twee jaar geleden, belabberd en zwak. En dan Lindgren, pfoe. Rasmus Lindgren, de enige man die gisteren een zeven scoorde. Hij stak met kop en schouders boven de rest uit. Daarover gesproken, het viel op dat, buiten de Vlamingen en Stekelenburg, niemand boven de 1.80 uitkomt. In het uitvak was er veelal irritatie over de kopduels en het mocht een wonder heten dat Ajax juist uit een hoekschop scoorde. Chapeau Rasmus!

Het zijn onnodige alinea’s, het was gewoon bedroevend. Zo had ik ook kunnen starten. Dan kijken naar de toekomst. De titel, dat zie ik niet meer gebeuren. De beker, dat zou kunnen. Maar een hoofdprijs wil ik dat niet noemen. De Europa League, daar lachen ze ons uit. En terecht! Maar wat nu? Jol eruit? Natuurlijk niet! Dat zou het slechtste voor Ajax zijn. Ik hoop dat Jol Ajax naar zijn hand kan en mag zetten. Het vergif van voorheen opruimen. En al ben ik eerlijk, lopen we over van dat soort spelers. Stekelenburg, Vermeer, Van der Wiel (mits in vorm), Vertonghen, Alderweireld, Gabri, Enoh, De Zeeuw, Pantelic en Suárez zijn van Ajax-niveau. Lindgren, Sulejmani, Aissati en Emanuelson zijn voor mij twijfelachtig. Dat is een net aan een elftal. Ik ben erg benieuwd naar Jol’s visie.

En dan de jeugd. Men gaat rijpen bij HFC Haarlem, hopen de beloftenspelers. Maar al ben ik eerlijk, geen van hen zal hét Ajax-niveau halen. Vanuit het Ajax-niveau gezien maken Bonevacia, Zeegelaar en Castillion kans daarop en zijn Overtoom, Zé Eduardo en Claasen twijfelgevallen. Maar men zal dan dit jaar moeten opstaan. Bij de A1 is Eriksen het talent en zal over een paar jaar ergens een miljoenencontract tekenen. Van Rhijn, Ligeon en Jozefzoon hebben talent en Schouw, Sneijder en Ebecilio zijn twijfelgevalletjes. Maar al met al, het is hopen en bidden op beterschap. Maar dit seizoen is absoluut naar de klote.

Eerlijk gezegd vraag ik me af wat deze mannen, pardon kills, aan het doen zijn. Twitteren, hyven, rappers wegpessen, rappen en weet ik veel wat. Waar is de trots en motivatie? Echt aandacht voor hun sport lijkt ver. Van der Wiel noemt zijn club zelfs Jaxie, dan begin ik met mijn oren te klapperen.

Welkom, Bobby!

Geef jullie mening eens, jongens (en mede-columnisten)!

Wist arbiter Kuipers dat Ajax zondag naar de Kuip moet?

Bron: AD.nl (Column Van Hanegem)

Laat ik positief beginnen. Ik ben blij dat een moordgozer als Ruud van Nistelrooy bij een goede club terechtgekomen is. Het is echt dapper en strijdlustig dat hij in een voor hem totaal vreemde omgeving en ook nog eens op topniveau de strijd aan durft. En waarom? Als je diep in zijn hart kijkt, zie je dat hij nog één keer aan de hele wereld wil laten zien hoe goed hij is. Die hunkering naar erkenning stuwt de echte toppers naar het niveau waar ze thuis horen. Daarnaast maakt Ruud er geen geheim van dat hij in een terugkeer bij het Nederlands elftal misschien wel zijn belangrijkste doel heeft.

Mooi is het om te zien wat voor grote rol de nationale ploeg bij dat soort jongens inneemt. Bert van Marwijk zal blij zijn als hij al die teksten van Van Nistelrooy leest en hoort. Wanneer die jongen van blessures gevrijwaard blijft en hij haalt zijn niveau, dan neemt de bondscoach hem mee naar het WK, geen twijfel aan. Ik hoop alleen dat Ruud niks gaat forceren. We weten heus wel wat hij allemaal kan en dat hij ons dat allemaal nog eens wil laten zien, prima, maar dan moet hij er wel even de tijd voor nemen.

Aan Van Nistelrooy in het gips hebben we niks. Spelen moet-ie, zo veel mogelijk, én scoren. Ik duim voor hem, gewoon omdat ik hem goed vind maar vooral omdat het een sympathieke topsporter is.
Ik maak me er niet populair mee, maar ik begin er nog maar eens over: het niveau van onze scheidsrechters is behoorlijk onder de maat. In dat verband vind ik het raar dat een scheidsrechter die momenteel uitstekend fluit, Ruud Bossen, zondag geen topper was toegewezen. Had hij Ajax-AZ gefloten, dan was mijn collega Dick Advocaat misschien niet naar de tribune verwezen.

Dick wond zich er terecht over op dat Björn Kuipers zijn gele kaarten alleen maar aan spelers van AZ gaf. Ik vond het voor de televisie ook knap irritant. Dan ga ik gelijk lelijke dingen denken. Zou Kuipers geweten hebben dat Ajax volgend weekeinde naar Feyenoord moet? Wilde hij ze sparen? Die man gaf zeven, zéven gele kaarten aan AZ! Voor pietluttigheden vaak. Bij Ajax mochten ze dezelfde overtredingen maken zonder dat hij er geel voor gaf.

En toen werd Dick boos, zei er wat van en werd uit de dug-out gestuurd. Het gekke is dat de scheidsrechter meteen daarna een Ajacied geel gaf. Dan zit je gewoon mentaal niet lekker in elkaar.
Ik vind Kuipers trouwens sowieso een gemakkelijk te beďnvloeden figuur. Als wij met FC Utrecht uit speelden en we hadden hem, dan wisten we dat we het moeilijk kregen. Ik ben echt blij dat er goeie jonge scheidsrechters aankomen, daarom blijf ik hopen op betere tijden.

Een paar dagen geleden is de modeontwerper Edgar Vos overleden. Bij gelegenheid daarvan werd bij De Wereld Draait Door nog eens opgerakeld dat hij ooit eens onthuld heeft dat hij dertien jaar een relatie met een speler van het Nederlands elftal heeft gehad. Een international uit de jaren zeventig.

Daar ben ik veel op aangesproken, onder anderen door Edwin Evers van Radio 538. Ik weet van niks, kan me er niks bij voorstellen. Ik sliep bij Johan Cruijff op de kamer en weet dat hij geen homoseksueel was en dat weet hij van mij ook. Da's het enige wat ik er over kan zeggen. Toch gek dat zoiets, wel of geen homoseksualiteit in het voetbal, in 2010 nog steeds een onderwerp is waar de media mee in de weer zijn.

Tot slot wil ik even zeggen dat ik weliswaar blij ben dat Piet Keizer en Sjaak Swart tot ereleden zijn benoemd bij Ajax, ik feliciteer ze daarmee, maar ik weet niet of ik zelf, als ik zó lang had moeten wachten, wel zo in mijn nopjes zou zijn geweest met een dergelijk erelidmaatschap. Het lijkt wel of het besluit de club door de strot gewrongen is.

Wist arbiter Kuipers dat Ajax zondag naar de Kuip moet?

Bron: AD.nl (Column Van Hanegem)

Laat ik positief beginnen. Ik ben blij dat een moordgozer als Ruud van Nistelrooy bij een goede club terechtgekomen is. Het is echt dapper en strijdlustig dat hij in een voor hem totaal vreemde omgeving en ook nog eens op topniveau de strijd aan durft. En waarom? Als je diep in zijn hart kijkt, zie je dat hij nog één keer aan de hele wereld wil laten zien hoe goed hij is. Die hunkering naar erkenning stuwt de echte toppers naar het niveau waar ze thuis horen. Daarnaast maakt Ruud er geen geheim van dat hij in een terugkeer bij het Nederlands elftal misschien wel zijn belangrijkste doel heeft.

Mooi is het om te zien wat voor grote rol de nationale ploeg bij dat soort jongens inneemt. Bert van Marwijk zal blij zijn als hij al die teksten van Van Nistelrooy leest en hoort. Wanneer die jongen van blessures gevrijwaard blijft en hij haalt zijn niveau, dan neemt de bondscoach hem mee naar het WK, geen twijfel aan. Ik hoop alleen dat Ruud niks gaat forceren. We weten heus wel wat hij allemaal kan en dat hij ons dat allemaal nog eens wil laten zien, prima, maar dan moet hij er wel even de tijd voor nemen.

Aan Van Nistelrooy in het gips hebben we niks. Spelen moet-ie, zo veel mogelijk, én scoren. Ik duim voor hem, gewoon omdat ik hem goed vind maar vooral omdat het een sympathieke topsporter is.
Ik maak me er niet populair mee, maar ik begin er nog maar eens over: het niveau van onze scheidsrechters is behoorlijk onder de maat. In dat verband vind ik het raar dat een scheidsrechter die momenteel uitstekend fluit, Ruud Bossen, zondag geen topper was toegewezen. Had hij Ajax-AZ gefloten, dan was mijn collega Dick Advocaat misschien niet naar de tribune verwezen.

Dick wond zich er terecht over op dat Björn Kuipers zijn gele kaarten alleen maar aan spelers van AZ gaf. Ik vond het voor de televisie ook knap irritant. Dan ga ik gelijk lelijke dingen denken. Zou Kuipers geweten hebben dat Ajax volgend weekeinde naar Feyenoord moet? Wilde hij ze sparen? Die man gaf zeven, zéven gele kaarten aan AZ! Voor pietluttigheden vaak. Bij Ajax mochten ze dezelfde overtredingen maken zonder dat hij er geel voor gaf.

En toen werd Dick boos, zei er wat van en werd uit de dug-out gestuurd. Het gekke is dat de scheidsrechter meteen daarna een Ajacied geel gaf. Dan zit je gewoon mentaal niet lekker in elkaar.
Ik vind Kuipers trouwens sowieso een gemakkelijk te beďnvloeden figuur. Als wij met FC Utrecht uit speelden en we hadden hem, dan wisten we dat we het moeilijk kregen. Ik ben echt blij dat er goede jonge scheidsrechters aankomen, daarom blijf ik hopen op betere tijden.

Een paar dagen geleden is de modeontwerper Edgar Vos overleden. Bij gelegenheid daarvan werd bij De Wereld Draait Door nog eens opgerakeld dat hij ooit eens onthuld heeft dat hij dertien jaar een relatie met een speler van het Nederlands elftal heeft gehad. Een international uit de jaren zeventig.

Daar ben ik veel op aangesproken, onder anderen door Edwin Evers van Radio 538. Ik weet van niks, kan me er niks bij voorstellen. Ik sliep bij Johan Cruijff op de kamer en weet dat hij geen homoseksueel was en dat weet hij van mij ook. dat's het enige wat ik er over kan zeggen. Toch gek dat zoiets, wel of geen homoseksualiteit in het voetbal, in 2010 nog steeds een onderwerp is waar de media mee in de weer zijn.

Tot slot wil ik even zeggen dat ik weliswaar blij ben dat Piet Keizer en Sjaak Swart tot ereleden zijn benoemd bij Ajax, ik feliciteer ze daarmee, maar ik weet niet of ik zelf, als ik zó lang had moeten wachten, wel zo in mijn nopjes zou zijn geweest met een dergelijk erelidmaatschap. Het lijkt wel of het besluit de club door de strot gewrongen is.

25/01/2010 11:15

Jammer dat Rasmus Lindgren (25) zijn doelpunt voor Ajax tegen NAC Breda vorige week zondag niet langs de zijlijn van het Rat Verlegh Stadion vierde. Het had een scčne kunnen opleveren zoals vorig jaar in Florence, met Kennedy Bakircioglu en Marco van Basten in de hoofdrollen.

Bakircioglu maakte in de UEFA Cup-wedstrijd bij Fiorentina het enige doelpunt, verloor zijn verstand en rende recht op Van Basten af; de trainer die hem op een zijspoor had gerangeerd. De hapering in de spurt richting zijlijn, het moment van twijfel, de ongemakkelijke omhelzing; het moment is op ons netvlies gebrand.

Een week eerder had de Zweedse rechtsbuiten met Jong Ajax tegen Jong Feyenoord gespeeld. Treurige bijvelden op troosteloze maandagavonden, tot die avond in Florence was het zijn habitat.
En daarna ook weer.

Uit datzelfde schuitje kwam vorige week Lindgren gestapt. Zijn laatste competitiewedstrijd speelde hij een maand eerder, met Jong Ajax bij Jong Twente/Heracles, voor vijfhonderd toeschouwers. Zo ging dat al ruim een half jaar.

Zijn laatste duel in de hoofdmacht van Ajax dateerde van 10 mei 2009, als invaller tegen FC Twente. Het zure was dat Lindgren eerder dat seizoen op uitdrukkelijk verzoek van
Van Basten had afgezien van een operatie aan zijn rechterenkel. In de winterstop was dat.

Lindgren ging akkoord en verbeet de pijn, veroorzaakt door los zittende botsplinters. Cynisch genoeg raakte de Zweed kort daarop zijn basisplaats kwijt. Sterker nog, hij laveerde dat seizoen tussen aanvoerderschap, basis, bank en tribune.

Er viel geen peil op te trekken wanneer Van Basten hem nodig dacht te hebben en wanneer niet. Lindgren liet het allemaal gedwee over zich heen komen. Aan het eind van het seizoen zei hij over Van Basten: 'Ik vind hem een goede trainer.'

Dat is meteen het probleem van Lindgren: hij praat zoals hij voetbalt. Veiligheid voorop. Tikje breed, tikje terug, een enkele keer een balletje vooruit. Een nuttige teamspeler, heet dat dan. PSV’er Timmy Simons is er ook zo eentje.

Saai tot en met, maar de balans dient nou eenmaal te worden bewaakt. Juist daardoor keerden de kansen van Lindgren opeens, vorige week. Het opportunistische spel van Ajax schreeuwt af en toe om een middenvelder met een koel hoofd. Iemand die zich niet laat meeslepen door zijn driften, maar rustig zijn eigen spel blijft spelen, ongeacht de tussenstand.

Bijkomend voordeel voor Lindgren was dat trainer Martin Jol trekjes van zijn voorganger Van Basten begint te vertonen. Afgedankte spelers kunnen ook onder de huidige coach van de ene op de andere dag weer in genade aangenomen worden.

Hoe groot de rol van het toeval daarin kan zijn, net als vorig jaar, bleek tijdens het laatste trainingskamp van Ajax in Portugal. Tijdens een oefenwedstrijdje tegen FC Groningen zou Lindgren aan de kant blijven, totdat bekend werd dat de trainer van de Deense topclub Brřndby IF naar hem zou komen kijken.

Jol maakte in de tweede helft prompt een plaatsje voor de middenvelder vrij. Het leverde een bizar tafereel op. Op een achterafveld in het Portugese dorpje Alcantarilha, in de stromende regen, moest een door Ajax opgeleide speler met een contract tot medio 2012 laten zien wat hij in zijn mars heeft.

Drie dagen later, terug in Amsterdam, was de verwarring compleet. Tijdens de trainingspartij die aanwijzingen bevatte over de opstelling tegen NAC, kreeg Lindgren een hesje van de basisploeg in zijn handen gedrukt. Het was een training achter gesloten deuren, maar getuigen vertelden naderhand dat de schellen hem nog net niet van zijn ogen vielen.

Weer twee dagen later maakte Lindgren als basisspeler de 1-1 in Breda.Hij vierde het met zijn ploeggenoten. In de wetenschap dat voor hem niets zeker is bij Ajax en misschien zelfs dát niet.

Simon Zwartkruis(VI)

Zou het uit het land van herkomst komen? Volgens mij zijn wel meer Scandinaven zo.

Door Wegereef was Ajax - Twente binnen kwartier aan gort

Bron: Ad.nl

Bij Heerenveen zagen we ook een wederopstanding. En ook daar ben ik blij mee, want Heerenveen vinden we met zijn allen een leuke club. Ik hoop alleen wel dat de leiding daar eens bij zichzelf te rade gaat over hoe ze met hun elftal en trainers zijn omgesprongen in het afgelopen jaar.

COLUMN Na een kwartier had ik al helemaal geen zin meer in onze eigen nationale topwedstrijd van het weekeinde. En dat lag helemaal aan scheidsrechter Jan Wegereef. Tiendalli vocht een duelletje uit met Suarez, weinig aan de hand, maar de scheidsrechter trok meteen geel.

In een wedstrijd die leuk begon met twee aanvallende ploegen was dat signaal van de scheids helemaal niet nodig! Het leek een aantrekkelijk duel te worden. Maar als je als back zo snel geel krijgt, dan ben je bijna helemaal ontwapend. Even later kreeg Janssen een berisping van de scheidsrechter omdat die Uruguayaanse duikelaar zich weer eens liet vallen. Dan heb ik het thuis voor de televisie dus gehad.

Als je dan de gelegenheid hebt om op het andere net naar Chelsea-Arsenal te kijken, dan is de keuze niet zo moeilijk. Ik weet dat je scheidsrechters een beetje moet ontzien, ben ik het mee eens. Maar wat zien die gasten een hoop dingen niet die ze wel moeten zien. En het omgekeerde is ook waar; ze zien veel wat verder niemand ziet.

Sorry, ik ben er chagrijnig van geworden. Mijn topper was aan gort nog voor die begonnen echt helemaal op gang was. Ik hoorde dat Ajax dik gewonnen heeft, nou, gefeliciteerd; dat kon ik na twintig minuten al wel voorspellen. Het leek wel of het de bedoeling was. Bah.

Eerder op de dag zag ik Feyenoord-AZ. Dat pakte uit in een overwinning voor AZ en ik vond dat daar niet zo veel op af te dingen was. AZ was echt de betere ploeg. Niet de hele wedstrijd, Feyenoord deed ook aardig mee, maar AZ was gewoon beter. Eindelijk, zou ik zeggen. Ik ben blij dat de landskampioen zichzelf langzaam terug vindt. De bepalende jongens spelen weer met vertrouwen.

Dat zag je bijvoorbeeld goed aan Martens. El Hamdaoui gaat ook weer beter spelen alleen moeten ze hem nog eens uitleggen dat hij de bal best eens wat eerder aan een medespeler mag geven, voetballen moet je samen doen. Ik vind dat het leuke aan voetbal, als een ploeg uit een dip ineens weer lekker gaat spelen. Waar het aan ligt?

Daar ga ik niet bijdehand over doen, ik sta daar niet elke dag bij de trainingen van Dick Advocaat te kijken. Je moet de inbreng van een trainer in deze niet overschatten. Dat kan hem ook in kleine dingen zitten. Het zijn mensen hč, die voetballers. En als de een de ander aansteekt in zijn ongenoegen of ontevredenheid, dan heb je een probleem. Bij AZ zijn ze weer een beetje blij met elkaar, geloof ik en dat zie je op het veld terug. Dissonant vond ik, helaas, Stijn Schaars. Die haalde zijn niveau niet.

Bij Heerenveen zagen we ook een wederopstanding. En ook daar ben ik blij mee, want Heerenveen vinden we met zijn allen een leuke club. Ik hoop alleen wel dat de leiding daar eens bij zichzelf te rade gaat over hoe ze met hun elftal en trainers zijn omgesprongen in het afgelopen jaar.

Er is daar geen goede controle geweest en er zijn rare beslissingen genomen. Jan de Jonge was ooit zo eerlijk om te zeggen dat hij voorlopig of misschien wel nooit meer hoofdtrainer wil zijn. Wordt hij na het ontslag van Sollied tóch voor de groep gezet. Vind je het gek dat het dan mis gaat? En dat is niet de enige misrekening geweest. De mensen daar een beetje kennende, zullen ze hun eigen functioneren niet onbesproken laten.

Voor het overige wilde ik onze bondscoach en eigenlijk ons allemaal feliciteren met de loting voor het EK. We zitten in een groep waar we gewoon eerste in moeten worden. De Zweden hebben in Ibrahimovic een goeie spits, maar verder is het team over zijn top heen. De Finnen zouden het liefst nog iedere interland Litmanen opstellen, dat zegt ook wat.

Hongarije kan aardig spelen, die hadden zich bijna gekwalificeerd voor het WK, maar het is van een beduidend lager niveau dan wat wij kunnen opstellen. Over die andere twee landjes moeten we niet denigrerend doen, aan de andere kant, laten we eerlijk zijn; daar winnen we vier keer van. En die overwinningen zijn niet onbelangrijk, want ook dáármee haal je de punten waarmee het Nederlands elftal steeds groepshoofd is. Dat vergeten we wel eens, maar het brengt ons vaak voordeel, ook nu weer.

'Het nieuwe scouten'
Afgelopen zondag was het dan zover. Bij een 3-0 stand werd een kersverse gladiator de rood-wit gekleurde Arena ingestuurd. Nicolás Lodeiro, volgens kenners één van de grootste talenten van Zuid-Amerika, was de donderdag ervoor eindelijk na een Noord-Hollands gevecht op de transfermarkt met AZ aangekomen in Amsterdam.

Een beetje moe was hij. De nieuwe nummer 45 was nog wel fit genoeg om nogmaals aan te geven dat de aanwezigheid van Luis Suárez doorslaggevend was geweest in zijn besluit. De ster van Ajax kon hem bijvoorbeeld ook goed helpen in de supermarkt. Dat is natuurlijk altijd handig, een veelzijdige collega. Goed vanaf rechts, links, in de punt van de aanval en weet precies welke ketchup het beste met knakworstjes samengaat.

'Kijk Nico, crackers kan je beter van een duurder merk pakken en die staan altijd op oog hoogte. Geldt ook voor de pindakaas maar daar moet je wel even aan wennen denk ik. WC-papier heb ik een aantal merken geprobeerd en tot de conclusie gekomen dat deze hier het fijnste veegt. Dat meisje bij kassa twee is altijd een stuk sneller dan haar collega's en als je zegt dat je bij Ajax speelt krijg je gratis voetbalplaatjes.'

Had hij bij AZ dus mooi zelf uit mogen vogelen.

Ook trainer Martin Jol heeft betreffende de transfer 'scout' Suárez geroemd. Dit vanwege het feit dat de aanvaller eerst zijn club attent maakte op het bestaan van zijn landgenoot om hem daarna over te halen Amsterdam boven Alkmaar te verkiezen.

Behalve voor goals, assists en voortplanting zorgt hij nu dus ook al voor nieuwe collega's. Het is natuurlijk erg voorbarig om nu al te stellen dat de aanvallende middenvelder het gaat maken voor zijn nieuwe werkgever na een leuk hakballetje en een bijna gelukte steekpass, maar stel nu even voor dat dat het geval is. Blijkt de nummer 1 scout van de rijkste voetbalclub van Nederland ineens op het veld rond te lopen! Dat zegt natuurlijk veel, heel veel. Ajax zet namelijk over heel de wereld goedbetaalde talentenjagers aan het werk. Terugtrekken die blinde amateurs, heel snel werkloos maken en de 'godenzonen' huiswerk meegeven als ze op familiebezoek gaan.

Het 'Amsterdamse' vreemdelingenlegioen heeft namelijk maar liefst elf verschillende nationaliteiten rondlopen in de selectie. Als dat geen interessante scoutingsrapporten op kan leveren van Rasmus en co weet ik het ook niet meer.

Atouba kan zich eindelijk nuttig maken door op vakantie samen met Enoh de Kameroenese velden af te struinen op zoek naar een nieuwe Eto'o, Ogararu krijgt pas salaris als Christian Chivu's zesjarige neefje in de koffer mee is gesmokkeld en Eriksen lijkt me niet zoveel moeite te hebben met een scoutingsrapport opstellen. Behalve jeugdpuistjes moet de Deense tiener ook nog wel gewend zijn aan de sleur die huiswerk maken heet.

Zuid-Amerika lijkt me een duidelijk verhaal. Stuur Suárez tijdens een schorsing in het weekend naar huis om lekker met papa en opa naar een plaatselijke derby te gaan kijken. Wedden dat ze binnen de kortste keren een speciaal internaat voor extreem getalenteerde wannabe Lodeiro's moeten openen op sportcomplex De Toekomst?

Natuurlijk moet Jong Ajax niet lijden onder al deze buitenlandse potentiële versterkingen. Gelukkig loopt er minimaal twintig miljoen waard aan scoutende werkgevers rond in de personen van Suljemani en Aissatti. Kunnen die twee de 'Hollandse nieuwe' in de gaten houden en kunnen anderen (ik wil eigenlijk geen namen noemen, dat is zo cliché) lekker door Twitteren. Ze zitten namelijk echt niet op het rapport van Gregory (sorry, doe ik het toch) te wachten…

'Ey die bakra deed baat man! Je weet toch trainer swah, die boem lauwe kil met z'n bling bling dope patta's gaf die balla een panna soooo gevaarlijk! Je moet die kope bradda!'

Het recente verleden heeft uitgewezen dat ze vanuit Azië vanzelf aan komen waaien. Eerst even langs het stulpje van Guus Hiddink voor het nodige sentiment, dan door naar Amsterdam voor wat cultuur gevolgd door intensieve trainingsstalking.

Maar goed, een beetje moe was Nicolás dus. Kennen we dat niet van een andere voormalig wereldspeler uit Zuid-Amerika die begin jaren 90 in een PSV shirt bekend als Romario iedere verdediging terroriseerde? Als de nieuwe middenvelder van Ajax maar half de prestaties levert van zijn vermoeide voorganger, pleit ik voor een leven lang gratis toiletpapier naar keuze voor Luis Suárez.

Marvin Romein op Soccernews

'Alleen topclub bij zonneschijn, nooit bij regen'

16/02/2010 09:15

Van het bewind van John Jaakke als voorzitter van Ajax kan ik mij weinig meer voor de geest halen. Sterker nog: eigenlijk kan ik mij John Jaakke niet meer herinneren. Of het moet zijn van die ene nieuwjaarspeech, drie jaar geleden, toen hij de Ajacieden een spiegel met gitzwart glas voorhield.

Het was de preses een doorn in het oog dat Ajax bij nederlaag of tegenslag de oorzaak nooit bij zichzelf zocht en altijd bij een ander neerlegde. 'Alsof zíj gek geworden zijn. De tegenstander, de scheidsrechter, het veld, de media; er worden dan vele oorzaken gezocht voor ons eigen falen. Dit gedrag past wat mij betreft bij Calimero, maar niet bij Ajax.'

Tout Amsterdam liet de reprimande op zich inwerken, peinsde even en proostte daarna enthousiast op de eigen reďncarnatie. Mooi gesproken, voorzitter! En ze wisten: Ajax wordt weer zichzelf: krachtig, fameus, onoverwinnelijk. De rol van de rest is uitgespeeld, zelfs in de hoedanigheid van zondebok.

Drie gloriearme jaren later zijn de beklagenswaardige tijden van Hiep-Hiep-Hallo in alle hevigheid teruggekeerd. De Ajacieden zijn wederom de beste en dan vooral in het gejeremieer. De atheďsten uit Amsterdam geloven alleen in hun eigen heerlijkheid en doen derhalve niet aan schuldbelijdenis. Want schuld, dat is het privilege van De Ander.

Ajax is een club van rouwenden geworden. Zelden zie je een lach, nergens is levensvreugde, alleen maar jammeren. Vrijwel wekelijks daalt de riedel van het slachtofferisme op ons neer. De directeur klaagde onlangs dat er in de Europa League te weinig geld wordt verdiend. Kampioen worden dan maar, dunkt me.

De vedette schold na afloop van de 1-1 bij Feyenoord op de scheidsrechter, maar ik hoorde Luis Suarez niet over de enorme kans die hij zelf had verprutst. En hij speelde helemaal de doofstomme nadat het arbitrale kwartet Ajax in de strijd om de KNVB-beker voorbij NEC had geholpen.

De trainer kreeg eerder dit seizoen al de lachers op zijn hand met zijn armoedige complottheorie dat de KNVB Ajax met opzet zware competitieduels na een Europa League-ronde toebedeelt.
Arm Ajax: alleen topclub bij zonneschijn, nooit bij regen.

Met Martin Jol (foto) hebben de Amsterdammers er een heuse maestro in de misleiding bij gekregen. De stoer ogende Hagenees is als geen ander in staat om met het aanroepen van allerlei bij- en randzaken de aandacht van het falen van zijn eigen spelers af te leiden. Het komt erop neer dat Ajax nooit een wedstrijd verliest, maar hooguit niet in staat is om die te winnen.

Hoogwaardig was recent Jols toneelspel bij Studio Voetbal, waarin hij Ajax ophemelde omdat zijn ploeg zoveel punten voorsprong had op regerend kampioen AZ. Over de grote achterstand op PSV, dat vorig seizoen ónder Ajax eindigde, hoorde je hem niet.

Vorige week moest ik aan Jol denken toen De Telegraaf moord en brand schreeuwde over de aanstelling van de Twentse scheidsrechter Bas Nijhuis bij Ajax-Roda JC. Drie dagen later stond immers Ajax-FC Twente op het programma en er zou maar eens een Ajacied een gele kaart krijgen.

Te bewijzen is het niet, maar het zou mij niets verbazen als Jol de dirigent van het artikel was door in de aanloop even een stevige arm om de schouder van de Telegraaf-journalist te slaan. 'Hé, ouwe pik, ouwe pijp. Regel dat even. Dat kun jij best.'

Na de wedstrijd tegen Roda JC – soepeltjes gewonnen door twee penalties en afgesloten zonder gele kaarten – verkondigde Jol dat hij altijd uitgaat van het objectieve in de scheidsrechter.

Dat is dus dezelfde trainer die voorafgaand aan FC Twente-Ajax in dezelfde Telegraaf fulmineerde dat het onbegrijpelijk was dat Pieter Vink was aangesteld als scheidsrechter omdat die in het verleden de Amsterdammers bepaald niet had bevoordeeld. Hoe provinciaals kun je zijn?

Afgelopen zondag zag ik Ajax met de faam van weleer met 3-0 winnen van FC Twente. Na een moeizaam begin toonden de Amsterdammers zich veerkrachtig en ook daadkrachtig. Met agressief spel werd de tegenstander opgevreten. Precies zoals John Jaakke het destijds voorspiegelde. Hiep Hiep Hoera.


Peter Wekking

Illusies op De Toekomst

Bij Ajax denken ze hard na over manieren om de eigen, wereldberoemde jeugdopleiding te verbeteren. In dat verband betoogde algemeen directeur Rik van den Boog, dat het geen kwaad kan spelers al op relatief jonge leeftijd aan hun top te hebben.

Neem een jongen als Christian Eriksen, zondag 18 geworden; hij wordt het eerste elftal ingegooid en is stante pede een bepalende Ajacied.
Zowel in fysiek als mentaal opzicht moet dat kunnen, denkt hij.

Het is een interessante gedachte. Misschien pamperen wij voetballers in het algemeen en jonge spelers in het bijzonder wel veel te lang. Er hangt bovendien heel veel interessant doenerij rond het moment dat een talent 'gebracht' wordt door een trainer.

Maar neem een jongen als Christian Eriksen, zondag 18 geworden; hij wordt het eerste elftal ingegooid en is stante pede een bepalende Ajacied.

Zo'n kort proces is fascinerend om te volgen en is meestal de inleiding tot een grote carričre. Wie zo jong niet bezwijkt onder de druk, heeft het in zich de absolute top te halen.

Voor het imago van Ajax als opleidingsinstituut is het niet slecht dat er weer eens zo'n jong ventje succesvol uitgeprobeerd wordt.

Aan de buitenkant lijkt de A-selectie van de club volledig op slot te zitten. Er lopen daar vele tientallen routiniers op een plek in het eerste te azen.

Dat is dodelijk vanuit het perspectief van De Toekomst. Daar zitten ze in de A1 zich al een tijdje te vergapen aan illusies.

Het leek erop of er door de vele contractspelers tot in lengte van jaren geen kansen meer zouden komen. Een jongen van achttien jaar vraagt zich daar serieus af of hij wel bij Ajax moet blijven, gezien het wilde aankoopbeleid van Ajax in de afgelopen jaren.

Van den Boog heeft daarom een goed signaal afgegeven. Er wordt niet meer in het wilde weg gekocht, jongeren moeten eerder aan de bak en ze worden vroeger dan te doen gebruikelijk als volwassenen behandeld.

Het klinkt alsof er opnieuw een wiel uitgevonden wordt, maar kennelijk was dit geluid hard nodig in Amsterdam.

Chris van Nijnatten